Blog: Monique van der Heijden | GAIA House of Yoga – 19 juni 2018

Het leven als mens in de dualiteit

Het kan vriezen, het kan dooien, het gaat goed of slecht met ons. Wij mensen denken in termen van goed of slecht omdat we met onze persoonlijkheid (ik bewustzijn) leven in een dualistische wereld, waar het ene niet bestaat zonder het andere. De ervaring van het leven met tegenstellingen maakt dat we ons vaak afgescheiden voelen. Afgescheiden van het geheel, de bron van liefde. Soms is het er even en dan genieten we met volle teugen, dusdanig dat we onzelf er bijna in verliezen. En soms is het er niet en dan verdrinken we onszelf in angst, pijn en verdriet en lijkt de afstand van angst naar liefde onoverbruggelijk groot. We bewegen ons continue een weg tussen geluk en ongeluk, tussen een open hart en gesloten hart, tussen denken en voelen…ofwel tussen leven en dood. Maar in werkelijkheid bestaat dat helemaal niet.

Het is onze natuur waar we in leven en waar we het mee te doen hebben als mens op aarde. Leven en dood zijn onlosmakend met elkaar verbonden hier. Je maakt een eerste inademing als je geboren wordt en een laatste uitademing als je sterft. En alles ertussen is jouw leven. De kwaliteit ervan bepaal jezelf. Hoe je denkt, spreekt, voelt en handelt, bepaal jezelf. Weliswaar in een wereld van tegenstellingen, maar het is onze ‘speeltuin’ om alle ervaring op te doen die ons leert hoe we weer terug kunnen komen in heelheid, voorbij de dualiteit naar non-dualiteit. De weg terug naar de eenheid bewandelen we alleen (al-één) en non-dualiteit is het samenvallen met jeZelf.

Wel fijn te weten dat we als mens en persoonlijkheid een bewustzijn hebben, anders dan het gemiddelde dieren en plantenrijk (uitzonderingen daargelaten, zoals de dolfijnen). Dat bewustzijn zorgt ervoor dat we onszelf (ons ware Zelf) kunnen ont-dekken en ont-wikkelen. Te beginnen met het observeren van onze fysieke, emotionele en mentale reacties op wat zich aandient in het leven. Juist door de afgescheidenheid kunnen we onszelf observeren, want er is daardoor altijd een hier en daar gecreëerd, een verleden en toekomst, met jezelf als centrale middelpunt in het heden. Vanuit het NU zie je het verleden. Vanuit het NU maak je keuzes die jouw toekomst bepaalt.

Ons denken binnen de dualiteit is onze grootste beïnvloeder van een leven in angst, pijn en lijden. Onze heftige emotionele reacties op gebeurtenissen komen voort uit ons denken en de conditioneringen en aannamen die we hebben opgebouwd. Maar dat is niet wie je werkelijk bent. Los van de dualiteit kun je het ene en het andere dichter bij elkaar brengen. Kun je de afstand verkleinen tussen angst en liefde, tussen goed en slecht. Hoe? Door in het midden tussen beiden polen aanwezig te zijn. Te erkennen dat beide polen nu eenmaal bij het leven horen. In het midden is het Hier en NU. De kunst is om aanwezig te zijn en de tegenstellingen in jezelf verenigen. Het negatieve ombuigen naar positief, nadat je het VOL-LEDIG doorleeft hebt. Dan worden Goede en Slechte tijden, gewoon TIJDEN en plakt er geen oordeel meer aan. Dan is IETS niet meer dit of dat…maar IS. Dan kun je aanvaarden. En aanvaarden is overgave aan wat IS.

Namasté